Habs jest z nami od roku 2013, trafił do nas jako roczny ogier. Za stajnię służyła mu obora, stał wraz z krowami i cielętami przypięty łańcuchem do żłobu. Obok niego stała matka. Koń w wieku 10 miesięcy miał już na sobie założone siodło i posadzonego człowieka, co przyczyniło się do jego problemów z kręgosłupem i stawami pęcinowymi.
Obecnie kręgosłup wrócił „do normy”, natomiast niestety już zawsze będzie nieco „siedział” na stawach pęcinowych. Ma także uszkodzone oko, na które nie widzi. Oko jest tak jakby „wepchnięte” przez co wydaje się jakby gałkę oczną miał połowę mniejszą i głęboko osadzoną.

Habs jest wałachem, który czasem ma problem aby porozumieć się ze stadem. Jest samotnikiem. Zapewne do wszystkiego przyczyniła się jego niepełnosprawność, a także brak kontaktu w okresie źrebięcym z innymi końmi oprócz matki. Żeby czemuś się dobrze przyjrzeć wygina ciało i głowę w bardzo dziwnych pozycjach przez co inne konie nieco od niego stronią. Nie zawsze jest w stanie odczytać mowę ciała innego konia przez co pojawiają się co jakiś czas konflikty w stadzie pomiędzy Habsem, a resztą koni.

Oprócz tego jest dość energicznym wałachem, nieco płochliwym i upartym.

DUNAJ trafił do nas aż z drugiego końca Polski. To piękny, rosły ogier rasy SP urodzony w 2003 roku. Przez 11 lat służył w stadninach jako ogier – próbnik. Był ulubieńcem pracowników stadniny i odwiedzających.
Niestety, sielanka skończyła się wraz z wykryciem u niego nieuleczalnej choroby płuc – RAO (dawniej COPD).
Dunaj nie mógł dalej „pracować” w związku z czym zostaliśmy poproszeni o pomoc, gdyż w innym wypadku chłopak skończyłby jako danie główne na czyimś talerzu.
Długo łamaliśmy się nad decyzją, by wziąć pod opiekę kolejnego kopytnego, łamaliśmy się nad tym, czy podołamy utrzymaniu i leczeniu tak chorego konia.
Zdecydowaliśmy się zabrać DUNAJA pod swoje skrzydła i od czerwca 2014 roku jest już z nami.

Zaleczanie RAO będzie trwało całe jego życie, będziemy starać się zapewnić mu jak największy komfort. Niestety bez wsparcia od Państwa nie jesteśmy w stanie zdziałać za wiele.

Barni trafił do nas na początku grudnia 2015 jako siedmiomiesięczne źrebię. Odpowiedni wiek dla koni na zaczęcie pracy to przynajmniej trzy lata, a Barni już jako dziecko musiał u poprzednich właścicieli pracować. Z tego powodu ma problemy z nogami, które u młodych koni są podatne na urazy. Na szczęście jest szansa na wyleczenie.
Przez problemy z nogami został sprzedany „na mięso”.

Barni w skupie koni rzeźnych stał w jednym boksie z Kucynką Beti (którą także wykupiliśmy), którą traktuje jak mamę – chodzi za nią krok w krok i denerwuje się, gdy tylko straci ją z oczu. Kucynka „zaadoptowała” źrebaka i oboje są do siebie bardzo przywiązani. Teraz Barni jest taki, jakie każde dziecko powinno być – radosny i ciekawy świata. Przestał bać się ludzi (uwielbia drapanie po szyi) i z przyjemnością poznaje nowe smaki. Gdy do nas trafił nie wiedział co to owies, musli, otręby, jabłko czy marchew. Wiedział tylko do czego służy siano…

Barni jest koniem typu zimnokrwistego. Będzie dużym chłopcem gdy dorośnie 🙂 Dużym i bez­piecznym!
Dostał szansę od losu i zamieszkał w naszej fundacyjnej stajni!