Kalinka jest psem, który ze spuszczoną głową znosi wszystko, co zgotuje jej człowiek. Sunię przy człowieku paraliżuje strach, zastyga w bezruchu i czeka na to, co będzie dalej. Kuli się, kładzie płasko na ziemi, jakby spodziewała się ciosów. Nie kojarzy człowieka dobrze, wszak jej były, nieżyjący już właściciel, swoje psy ćwiartował, gdy zagryzły kurę, bił i znęcał się, gdy przyszła mu na to ochota. To i tak cud, że Kalinka żyje.

Historia jej życia to pasmo nieszczęść, istne piekło zgotowane przez człowieka. Suczka została interwencyjne odebrana przez Straż Miejską za rażące zaniedbanie, znęcanie i wychudzenie jeszcze za życia właściciela. Jej były właściciel zabijał swoje psy za jakąkolwiek oznakę „agresji”. To cud, że Kalinka była w stanie przeżyć u niego tyle lat. Zapewne uratowało ją jej łagodne usposobienie. Gdyby nie to, zapewne zostałaby zabita łopatą i poćwiartowana, tak jak wiele psów przed nią.
Skąd to wiemy?
Po śmierci jej właściciela sąsiedzi zaczęli opowiadać, co się u niego działo, wszyscy bali się tego człowieka. Człowieka z wyrokiem za morderstwo i poćwiartowanie członka swojej najbliższej rodziny.
Po interwencji Kalinka została skierowana do Punktu Zatrzymań, gdzie wegetowała w budzie do 8 marca 2017 roku.
Od 8 marca jest już u nas, przerażona, ale nieśmiało machająca łysym ogonkiem (wygryziony ze stresu).

Chcemy jej pokazać, że życie potrafi być przyjemne, że kontakt z człowiekiem może sprawiać radość.
A może nawet będzie miała tyle szczęścia, że ktoś się w niej zakocha i ją adoptuje?
Czas pokaże jak jej życie się potoczy…